Het …. kruipt waar het niet gaan kan

Er waren bewoners die moeite hadden met de enorme populier achter hun woning in de Sommeldijkstraat. Er zou alg van de bladeren op het balkon en de galerij komen en dan wordt het beton glad. En ’s morgens ontneemt zo’n gevaarte je het zonlicht.

Iedereen kent de bezwaren van bewoners tegen zo’n enorme uit de kluiten gewassen plant.
Sommige haten zo’n ding en anderen ketenen zich er zelfs als boomridders aan vast om de wrede mannen met kettingzaag hun sloopwerk onmogelijk te maken.

Andries vond de bezwaren tegen de populier allemaal maar onzin.

Toen kwam er onderzoek en bleken er boktorren in het hout te zitten.

Er werd een kapvergunning aangevraagd en de boom legde het loodje. Andries bracht dat allemaal mooi in beeld en het ging hem heel erg aan het hart.

Maar wat nu?

Hij schrijft de volgende mail aan de reactie en doet er wat foto’s bij.

“Voor Ank Tielemans hoefde de Populier niet gesloopt te worden, maar helaas na veel touwtrekkerij en een aantal leugens werd de boom geveld. De natuur kun je toch niet dwingen. De boom heeft de gedachten van Ank gehoord en is uit de tegel, keurig bij het hek van haar terras naar boven gekomen en is nu verder gaan groeien. Ank heeft er veel plezier van en hoopt dat de boom mag blijven staan. Ze zal hem wel gaan snoeien als de populier verder wil dan haar plafond.
Andries Haak”

De boom liet het er zelf dus ook niet bij zitten.