De voorbereidingen waren intensief geweest, maar het resultaat was er dan ook naar, overweldigend.
Een groot aantal vrouwen bracht eten uit eigen cultuur mee. De tafels stonden dan ook overvol met de lekkerste hapjes en drankjes. Alles speelde zich af voor de deur van het Vrouwenhuis op de Zijpe.
Om twee uur was het al druk maar om drie uur zat de lesruimte tjokvol en waren er stoelen te kort. Er waren staanplaatsen tot in de gang en zelfs buiten stonden de mensen.
Om de vrouwen volop van het programma te laten genieten was gekozen voor een gastpresentator, Aysel Kaya, medewerker van Pact op Zuid. Zij kan de rol als gastvrouw op zich nemen als geen ander. Zij liet bijvoorbeeld de vrouwen van de koplopersgroep één voor één hun verhaal vertellen.
Samengevat kwam het in de kern erop neer dat ze allemaal trots zijn op zichzelf en zorgen dat ze een plek krijgen in de samenleving.
Om precies drie uur begon ze met het geven van een korte uitleg over het ontstaan van het Vrouwenhuis. Daarbij werd ze al gauw onderbroken door de komst van Nebahat Albayrak, lid van de Tweede Kamer en gevraagd om de officiële openingshandeling te verrichten.
Dagelijks bestuurder, Michel de Baan, vertelde heel kort iets over de historie van de wijk. Over Vitaal Pendrecht en waarom dat opgericht is. Dat bewoners zich niet herkenden in het negatieve imago, dat de wijk werd opgelegd door de pers. Hij vertelde ook over de persstop van een half jaar. Na een persoonlijk gesprek met de koplopers van het Vrouwenhuis, is hij zeer onder de indruk geraakt van de kwaliteiten van de vrouwen. Hij is er van overtuigd geraakt dat er niet altijd diploma’s voor nodig zijn om vooruit te komen, maar de mening toegedaan dat er meer naar de kwaliteiten van vrouwen moet worden gekeken.
Hij overhandigde Dilek, die als een goede vertegenwoordiger van de koplopers gevraagd was om als held van de maand oktober te willen optreden, haar portret op canvas. Dat gebeurt iedere keer ter afsluiting van de maand in het kader van de campagne Pendrecht is Goed Bezig. Op de vraag waar dat portret zou komen te hangen, antwoordde zij: “In de kamer natuurlijk, ik ben hartstikke trots op mijzelf.”
Ook de wethouder, Korrie Louwes van arbeidsmarkt, hoger onderwijs, innovatie en participatie, was opgetogen over de vrouwen en wat ze met z’n allen hebben neergezet.
Hans van der Baan van Alsare vertelde blij te zijn met de samenwerking en benadrukte dat in het Vrouwenhuis alleen vrouwen welkom zijn voor de activiteiten. Zijn taalstudio is er ook voor de mannen. Via de vrouwen hoopt hij dan ook de mannen met taalproblemen te bereiken en zo ben je bezig voor het hele gezin, was zijn redenering.
Dilek Sasmaz, de eigenlijke gastvrouw van het Vrouwenhuis Vitale Wereldvrouwen, liep stralend rond evenals de andere “koplopers” en de ondersteuners Mirjam en Lilach, trouwens.
En toen was het grote moment waarop de officiële handeling verricht moest worden en woord en daad overgedragen werd aan Nebahat Albyarak. Allereerst heette zij haar zus welkom en vertelde wat meer over hun achtergrond. Opgegroeid in de Afrikaanderwijk in een gezin met zeven kinderen begon ze al heel vroeg aan “vrijwilligerswerk”, ze vertelde dat haar moeder niet kan lezen en schrijven en het heel gewoon was dat zodra je kon lezen en schrijven er een beroep op je wordt gedaan. Zij ging dat ook voor anderen doen, “Ik was elf en kreeg oog voor de maatschappelijke problemen van anderen en dat gaat nooit meer over”. Toch liet ze ook een kritisch nootje horen, de geluiden uit “Den Haag” zijn niet al te best: er moet bezuinigd worden. Het Vrouwenhuis is nu open en een succes en er moet hard gewerkt worden om dat succes te behouden. Aan haar zal het niet liggen zij heeft toegezegd zich altijd voor Pendrecht in te willen zetten, ook in “Den Haag”.
Samen met Dilek onthulde ze een kunstwerk, speciaal gemaakt voor het Vrouwenhuis. Een voorstelling van vitale vrouwen gevat in een prachtig mozaïektableau. Op de tafel stond van alles onder een doek en eindelijk werd duidelijk, waarom dat was. De prominente genodigden werden uitgenodigd van de ingrediënten een salade te maken, immers als je samenwerkt kom je tot iets moois.
In dit geval was het iets lekkers en werden tomaten in roosjes veranderd.
Tot slot was er ook nog een cadeau van dagburgemeester Mario Bosch. Zoals vaak met burgervaders kon Mario er niet bij zijn, hij verbleef in het buitenland en had Bien Hofman gevraagd als stand-in. Zij had de eer een foto van de Zijpe uit 1955 te overhandigen.
De Zijpe zoals ie er ooit uitzag, maar dan op papier en in een mooie moderne lijst.
De vrouwen waren er erg verguld mee en zullen het een mooi plekje geven. Bien moest de hartelijke dank overbrengen aan de in het buitenland vertoevende dagburgemeester.
De Vitale Wereldvrouwen hebben een eigen website op www.vitalewereldvrouwen.nl