Nachtburgemeester, Harry Kock, liep opgewaardeerd tot de koning van de nacht rond. Hij had een echte hermelijnen mantel aan. Nou ja mantel, eh mantel, manteltje dan! Zijn vrouw, Elly, liep in gevechtstenue en had camouflagekleuren op haar gezicht gesmeerd. Er liep ook een boertje van buten rond, die verdacht veel op Cees Dorsman leek. Hij had een gereedschapskist bij zich. Daarin zat wat gereedschap, maar ook Belgisch bier met een hoog jolijtgehalte. Hoe oud of je was maakte eigenlijk niet uit. Maar het gezegde “Hoe ouwer hoe gekker” werd serieus in beeld gebracht. Of je nou in een rolstoel zat of met een rollator naar het restaurant was gekomen, maakte allemaal niks uit. De polonaise kun je tenslotte ook rollend doen. Er werd zelfs gedanst met koppels waarvan er een in een rolstoel zat.
Er waren diskjockeys met een kapiteinsuniform aan. De muziek had uiteraard een hoog ‘Paard in de Gang – gehalte’. Een heuse gorilla zong een duet met één van de kapiteins. De gorilla had een vrouwenstem en zong: “Diep in mijn hart” van Jaap Valkhof. De gorilla play-backte. De kapitein praatte door haar zingen heen en reageerde op wat zij zong. De kapitein moet bijna geweten hebben, wie er achter de vermomming schuilging. De andere kapitein liep ook rond met wat op het eerste gezicht een heel moderne sextant leek. Hij was echter niet aan het kijken of de boot nog wel op koers lag. Nee, bij nader inzien bleek het een videocamera te zijn. Werd de hele zottenavondvertoning nog gefilmd ook. En er kwam wat gekkigheid op de dansvloer.
Carnaval kan in Rio en beneden de rivieren. Maar gebeurt ook in de Zuiderkroon. Ja het is op zuid, dus dat klopt.
Zaterdagavond waanden de bewoners van dit flatcomplex op zuid zich even in Rio. Alle komplimenten voor het personeel van het restaurant, dat deed er tenslotte alles aan om de hele verklede feestclub een onvergetelijke avond te bezorgen.