PENSION PENDRECHT
Waarom voel ik me hier niet goed, zo unheimisch?
Zo luidt Wessel’s kop boven zijn eerste artikel over Pendrecht. Hij schrijft misschien voor het allereerst als journalist in de ik-vorm. In de dagelijkse journalistiek is dat niet gebruikelijk. Maar het gaat in dit geval om een bijzondere reeks artikelen. Hij is een weekje geen gebruikelijke journalist. Antti Liukku ging hem voor in Spangen. Liukku woonde een week in de wijk van Annie Verdoold. Dagelijks deed hij een persoonlijk relaas. Zaterdag kwam de Spangense actievoerster uitgebreid aan het woord in beeld met een foto en via Antti Liukku ook in gesproken vorm. Liukku komt tot de slotsom dat Spangen nu als veilig bestempeld is, maar dat er nu gestreden moet worden tegen ‘suf Spangen’.
Wessel Penning vindt het niet naar in Pendrecht. Het is licht en groen en doet hem denken aan de flat waarin zijn eerste zeven levensjaren doorbracht. Maar waar zijn de mensen? Waar zijn de kinderen. Hij ziet geen keuvelende oudjes. Het doet vooral stil aan.
Wessel gaat de komende tijd tegels lichten in de wijk. Hij heeft al het nodige meegemaakt op straat. Een vreemde ruzie in de buurt van de Papendrechtstraat hoek Tiengemetensingel/ Middelharnisstraat. Brigitte Jordan en Nathalie Pinas weten precies wat hij bedoelt. Zij kunnen hem haarfijn de redenen van de ruzie uitleggen en weten ook wie er bij betrokken waren. Brigitte en Nathalie geven ook antwoord op zijn vragen of iemand van Pendrecht houdt. Of er ook iemand in Pendrecht wil zijn. Met Pendrecht moet je nader kennis maken. De eerste aanblik moet je verwerken en beter kijken. Dan kom je tot verrassende conclusies. Gerard Boom, die het gesprek ook meemaakt, zegt ervan: “In iedere wijk heb je wel problemen. En in Pendrecht ook, maar het blijft voor mij een mooie wijk!”
Wie weet schrijft Wessel Penning nog een artikel in In de Kijkerd.