Mario Bosch 25 jaar bij het Albeda College

EVEN VOORSTELLEN
Mijn naam is Mario Bosch en ik ben, net als Arnold Cremer, werkzaam op het Albeda College aan de Rosestraat in Rotterdam.
Op 5 februari 2004 was het precies 25 jaar geleden dat ik in dienst ben gekomen van één van de voorlopers van het Albeda College, de Chr. School voor MBO “Roerdomplaan”. Ik kan terugzien op een fijne dag met een geslaagde receptie.
Rest mij nog om Arnold te danken voor het beschikbaar stellen van deze ruimte op zijn homepage zodat iedereen de foto’s van de receptie kan zien.
25 JAAR IN VOGELVLUCHT
Zoals gezegd was mijn start op de Roerdomplaan. Ik had gesolliciteerd naar de functie van amanuensis (= assistent bij proeven voor schei- en natuurkunde). Er kwam een kort briefje van de directeur, Arie van Lenten, met het verzoek om zo spoedig mogelijk contact op te nemen.
Om een lang verhaal kort te houden: binnen enkele weken waren alle formaliteiten rond en op 5 februari 1979 was mijn eerste werkdag aan de Roerdomplaan.
Er was nog nooit een amanuensis geweest dus ik moest alles vanaf de grond opbouwen. Mijn domein was een hokje (genummerd 6A) naast het scheikundelokaal met daarin slechts een “antieke” tafel en een gammele houten kast. Na enkele jaren is de ruimte verbouwd en heb ik daarna de kwast ter hand genomen om de muren en het plafond een verfje te geven.
De eerste jaren heb ik vooral met Jan Davids samengewerkt, na zijn vertrek (in 1981) met Fred Brandt. Heel wat proeven heb ik voorbereid en gedemonstreerd.
Rond 1986 kwamen de eerste computers op de Roerdomplaan maar daar had ik aanvankelijk geen interesse in. Totdat iemand met het programma Reflex op de proppen kwam en toen was ik verkocht! Met dit programma deed ik (bijna) alles. Aanvankelijk alleen de inventarislijsten van scheikunde maar later ook voor de VHBO: de cijferregistratie, het roemruchte absentiesysteem, enzovoort.
Omdat het aantal amanuensisuren langzaam terugliep ben ik mij steeds meer op de computers gaan richten. Uiteindelijk werd ik benoemd tot systeembeheer zodat de computers in lokaal 14 onder mijn zorg vielen. Ook mijn administratieve werk voor de VHBO nam toe.
Een gebeurtenis in 1989 zou vèrstrekkende gevolgen voor mijn carrière hebben. Henk Meendering kwam met de vraag of we Reflex zouden kunnen gebruiken om fatsoenlijke roosters voor de leerlingen te kunnen printen (in die tijd werden alle klassen- en docentenroosters nog met de hand geschreven…).
Dat was de allereerste stap in de automatisering van het rooster: na het roosteren (dat gebeurde gewoon nog handmatig) werd alles ingevoerd in Reflex waardoor de mogelijkheid was ontstaan om klassen-, docenten è lokalenroosters te printen. Bovendien was het, voor het eerst, mogelijk om te kijken of er “dubbels” waren; iets wat je op een ouderwets roosterbord onmogelijk kon zien.
Jarenlang heb ik op deze manier mijn steentje aan het rooster bijgedragen. Ik vond het leuk werk en het resultaat werd gewaardeerd.
In de jaren negentig namen de plannen voor nieuwbouw aan de Rosestraat steeds meer vorm aan. Als gevolg hiervan zouden diverse locaties van het Albeda College de deuren sluiten waaronder de Roerdomplaan.
Omdat ik aangegeven had het roosterwerk met plezier te doen, was mijn toekomst duidelijk geworden: ik zou meegaan naar de Rosestraat als roostermaker. Inmiddels was de bouw van het nieuwe gebouw gestart en meerdere keren gingen we er naar toe om te zien hoe de bouw vorderde.
En toen kwam 28 februari 1997: de laatste dag van de Roerdomplaan. Ik maak er geen geheim van dat de tranen in mijn ogen stonden toen ik de deur voor het laatst achter mij dichttrok.
Na een week vakantie begon ik op de Rosestraat: een splinternieuw maar supergroot gebouw. Een heel andere werkomgeving met veel nieuwe mensen (maar gelukkig ook met oud-Roerdomplaners). Al snel kwam gp-Untis, het roosterprogramma waar we nu nog steeds mee werken.
Inmiddels zit ik al weer 7 jaar op de Rosestraat waar ik dus onlangs mijn 25–jarig jubileum heb gevierd. Met plezier kijk ik op die 25 jaar terug, net als op het jubileum zelf.
Graag wil ik dan ook vanaf deze plaats iedereen hartelijk bedanken die, op welke manier dan ook, zijn of haar blijk van belangstelling heeft getoond.

Wilt u meer foto’s zien kijkdan op: http://www.arnold-cremer.com/mario/