Atzo Nicolaï hier aan tafel met Dominic Schrijer, Ed Goverde en Dunya. Hij schudde eerst ieders hand en zeker die van Dunya, Fazana, Lushetika en later die van Patrick.
De kinderen wisten vooraf niet precies wat hen te wachten stond. Maar Dunya vertelde hem zonder schroom wat haar familie allemaal is overkomen in de hontenissestraat. De familie kan de benedenverdieping van hun portiekwoning niet meer gebruiken door de reeks inbraken die er geweest zijn. Ika en haar dochter Lushetika brachten naar voren dat je als kind en als ouder moet weten waar je blijft. “Ik blijf bij mijn kinderen!”, zei Ika tegen de minister. Als bewijs kon ze aanvoeren dat haar jongste Shuri er ook bij was. Shuri zal waarschijnlijk niet precies door hebben gehad wie die meneer aan de andere kant van de tafel was.
Claudette en Patrick zeiden zich echt thuis te voelen in de wijk. Patrick gaat met veel jongeren uit andere culturen om. Fazana zit op de Calvijnschool en vertelde dat ze in dezelfde buurt woont als Dunya, maar vooral haar best doet op school en niet meer zoveel op straat speelt. Ze was nog maar net thuis en ging hals over kop mee met Bien Hofman naar het gesprek met de minister. Fazana zal waar ze kan vertellen over haar buurt en over de situatie, waarin ze zit. Ze heeft nog steeds plezierige herinneringen aan de kinderraad van 2005, waaraan ze deelnam.