“De naoorlogse wijken staan volop in de belangstelling”, schrijft de recensent, “ Aan de rand van de stad verrezen tussen 1946 en 1967 tien nieuwe, ruim opgezette tuinwijken: Pendrecht, Zuidwijk, Lombardijen, IJsselmonde, Honderd en Tien Morgen, Hoogvliet, Het Lage Land en Ommoord. De ontwerpers stonden voor de opgave een woonwijk te ontwerpen waarbij vorm werd gegeven aan het destijds heersende gemeenschapsideaal. Het vele groen, de ruime verkaveling en de lichte woningen luidden een nieuwe democratische tijd in, waarin ieder individu gezond kon wonen en zich optimaal kon ontplooien. Van het optimisme uit deze naoorlogse periode is op dit moment niet veel meer over. De eisen die tegenwoordig aan de woning en de leefomgeving worden gesteld, staan volgens de auteurs op gespannen voet met de oorspronkelijke opzet. Veelgehoorde kritiek op de wijken is dat ze te veel collectieve groenruimte bevatten en te kleine woningen. Als gevolg daarvan worden ze momenteel ingrijpend vernieuwd. Het gevaar dreigt echter dat daarmee ook de specifieke kenmerken van de wijken verloren gaan en dat veel wijken zullen vervallen tot een lappendeken van afzonderlijke ingrepen, aldus de auteurs.
‘Van Pendrecht tot Ommoord’ (290 pagina’s) geeft vanuit historisch perspectief inzicht in de waarden van de toen Rotterdamse wederopbouwwijken. Centraal staat de vraag wat de specifieke kwaliteiten van deze wijken zijn zodat zij kunnen worden ingezet in de toekomstplannen.”