In september 2008 vroeg Patrick de Agua Rosada bij de BOP om een stageplek. In een adem vroeg hij of hij ondersteuning kon krijgen om zijn eigen Brass-band op te richten. Het plan zat niet alleen in zijn hoofd maar ook in de hoofden van nog 22 andere jongens uit Pendrecht. Toen in hun wijk de PHB begon, liepen zij met Remia-frites-emmertjes te oefenen en droomden ervan later op parties van de partij te mogen zijn.
Daarna is er heel wat afgepraat en nagedacht hoe zo’n band ècht van de grond te krijgen is. Met vallen en opstaan, want jongeren willen graag spelen, maar met elkaar vergaderen, blweh!. Ja en hoe kom je aan instrumenten als je geen geld hebt. Dat was de grote vraag. Daar wist Marja Rutteman wel iets op te vinden. Via, via kon ze mensen interesseren die zich in wilden spannen voor de jongens en tikte ze een basis-set op de kop.
Oefenen was geen punt, want daar is in Rotterdam wel ruimte en mogelijkheden voor. Het ingewikkelds was het vinden van een grote bas-trommel waar het ritme mee aangegeven wordt. Op het laatste moment kwam ook zo’n trommel op het toneel en kon het optreden doorgang vinden. Inmiddels waren er alvast shirtjes besteld, want een eerste optreden moet er natuurlijk goed uitzien.
Popsjop is ècht een fantastische leverancier in dergelijke gevallen. Zij beloofden de shirtes op tijd klaar te hebben: “Zij hebben zó hun best gedaan. Dan moet het maken van die shirtjes ons ook lukken”, was hun instelling en jawel! Ze belden vrijdagmiddag opgetogen: “Ze zijn klaar, hoor!”.
Zondagmiddag 19 juli was het zover. Verzamelen en op weg naar de Abbenbroekweg waar het feest in volle gang was. Een gezellig kleurrijk aangekleed gedeelte was omgetoverd tot een podium waar allerlei optredens plaatvond. Bijna begon de band te vroeg en dreigde de buikdanseres haar slotact letterlijk op haar buik te kunnen schrijven. Maar op de Abbenbroekweg gaan Oost en West met elkaar hand in hand en verzorgen de jongens ‘van eigen bodem’ samen met een Caraibische DJ de ondersteunende muziek.
Hoogtepunt was de brass-band. De jongens waren zenuwachtig, want je weet natuurlijk niet wat anderen ervan vinden. Dat werd al gauw duidelijk, stilstaan was moeilijk voor het publiek en een goedkeurend applaus na de eerste sessie. Net voor de opening van de BBQ en ter afsluiting van de optredens traden de jongens nog een keer op en kon je merken dat de zenuwen verdwenen waren. Iedereen genoot tot zelfs de hele kleintjes. De band heeft laten zien dat doorzetten en tegenslagen erbij horen, maar dat je ze kunt overwinnen. Zij hebben dat gedaan door samen te werken, te leren en te organiseren. Je moet wat enthousiaste mensen om je heen hebben, die je kunnen helpen om samen de “hobbels” weg te halen. Maar wat ze vanmiddag hebben laten zien is knap met de beperkte middelen die voorhanden waren. De basis voor de band is er. Nu aan de slag, zodat de anderen die nog geen trommel hebben ook snel mee kunnen doen. De meisjes zijn druk aan het oefenen met de pasjes om er ook een dansafdeling bij te krigen.
Charlotte liet zondag al zien welke kant dat op moet. Zij is de mascotte en een beetje de ‘grote’ kleine-koningin van de club.