Armando Monsanto was gevraagd om de pauzes en wisselingen in het collegeprogramma van 12 juni op te vullen met toepasselijke muziek.
Hij begon met het lied dat inmiddels al het Pendrechtlied genoemd wordt. Zijn tekst op de muziek van Leonard Cohen’s Hallelujah. Een prachtig doorkijkje in de geschiedenis van de wijk. Van voorbeeldwijk in de tijd van de wederopbouw naar een wijk, die de slechte lijstjes aanvoert. En nu opnieuw een wijk die zich dankzij haar bewoners langzaam uit het dal opwerkt naar een nieuw voorbeeld: de nieuwe tuinstad voor iedereen oftewel de Tuin op het Zuiden. Volgens het lied moet het allemaal goedkomen.
Verderop zong hij een lied afgeleid van Boudewijn de Groot’s Land van Maas en Waal dat ging over de Verre Bergen.
Er waren vertegenwoordigers van dat fonds en zij wilden graag een keer zien hoe zo’n college van de Pendrecht Universiteit nou in zijn werk gaat.
Armando maakte hen duidelijk dat toehoren ook verplichtingen met zich meebrengt.
Of het ook zo gaat werken, wie zal het zeggen.
Het laatste lied was er één met een nostalgische inslag. Hij maakte een eigen tekst op Bakerstreet van Gerry Rafferty en tijdens een eerder college speelde Diane Bijkes er de saxofoonpartij bij. Die saxofoon-partij loste Armando dit keer anders op. Hij floot die en deed de uithalen zo hartverscheurend dat het effect hetzelfde of eigenlijk nog meer weemoed in zijn vertolking bracht: Sliedrechtstraat ging het nummer heten en even werd iedereen mee teruggenomen naar de straat waar vele ouderen in de zaal goede herinneringen aan hebben en wat op deze manier vertolkt ook de kinderen in de collegeruimte erg aansprak.
Geweldige vondst van deze unieke wijkzanger.