Op haar afscheidfeestje werd er kort gespeeched. Gerda Wagemakers van Charlois’ Welzijn bedankte haar voor haar werk en bewonderde de manier waarop Yvonne afscheid nam van dat werk. Ze gaf haar een toepasselijk boek: ‘Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier.’
De leraar in het boek van Pascal Mercier neemt tijdens een les, die hij aan het geven is op de school, waar hij al jarenlang leraar is een ongebruikelijk besluit.
Yvonne gaat niet naar Lissabon, maar naar Schiedam. Zij was niet jarenlang verbonden aan het Servicepunt Pendrecht, maar rond 6 maanden.
Zij heeft wel iets achtergelaten. Zij heeft indruk gemaakt op de medewerkers. Dat kon je optekenen uit de monden van de mensen, die met haar werkten: Gerard Boom zei bijvoorbeeld: “Yvonne was leuk”, Daniëlle Bazen, Bien Hofman en Harry de Boer sloten zich daar in andere bewoordingen bij aan.
Yvonne bedankte iedereen voor de plezierige tijd. Zij noemde het afscheid: bijna het verbreken van een relatie. Maar sprak de hoop iedereen nog weleens te zien. Al dan niet in Schiedam.
Zouden ze daar ook een Servicepunt hebben?