Ieder jaar een spannende zaak!
‘We gaan toch wel op stap met de straat en waarheen gaan we dan? Hoe krijgen we het geld bij elkaar?’, zijn zo wat vragen die al vroeg in het jaar de rondte doen in de Halsterenstraat.
Na de zomervakantie werd duidelijk, dat het toch de Efteling moest worden en dat er net genoeg geld was om dat ook inderdaad te doen. Dus een bus besteld en zaken geregeld om met zoveel mogelijk mensen te gaan.
Zaterdagmorgen vroeg gaf het dit sprookjesachtige beeld in de straat. De zon brak door de mist en bescheen het pleintje middenin de straat. Nur en Murat zaten al ongeduldig op de schommel. Wanneer komt de bus? Is de bus er al? Zou de buschauffeur wel weten waar hij moest parkeren?
Natuurlijk kwam er een prachtige touringcar met zitplaatsen voor 80 mensen. Alle stoelen bezet. Kom daar maar eens om.
Aan de deur werd iedereen gecheckt en van de lijst gevinkt door Sjannie, Habib van TOS en Joyce van Mensen Maken de Stad. De familie Sehic werd persoon voor persoon geteld. Ze hadden hun leeftijd en al bij Sjannie opgegeven. Dat is wel belangrijk, want onder de vier jaar kun je immers gratis de Efteling in. En als je ergens op kunt besparen zijn ze er als de kippen bij in de Halsterenstraat. Het zijn net Zeeuwen.
Henk de chauffeur, die nog een drukke dag voor de boeg had en een korte nacht, dus niet overal even vriendelijk op reageerde, hanteerde met vast hand het stuur van de bus. Tegen een humeurige chauffeur zijn de bewoners van de Halsterenstraat bestand. Zij hebben genoeg aan elkaar en hebben geen jolige bestuurder nodig.
Zonder problemen werd de Efteling bereikt en in die tijd hadden de passagiers een lijst met allerlei vragen ingevuld. De leukste was misschien wel: hoe noem je sprookje in jouw taal?
Nou dat gaf aanleiding tot drukke gesprekken. Want hoe heet dat nou ook alweer in het Tigriniya? De taal die ze in Eritrea spreken. Dat gaan we nog uitzoeken!
In het Papiamento heet het Kuenta
In het Arabisch spreekt men van Hikayaat
In het Tmezight wat de Berbers in het Rifgebied van Marokko spreken is het Tihosja
In het Spaans spreekt men van Cuencos de ada
In het Sranangtongo praten ze over Anansi verhalen, want voor sprookjes is er in Suriname niet echt een woord. Iedereen kent de verhalen van Anansie, de spin, en Batigri, de tijger, van Gerda Havertong uit Sesamstraat, toch?
In het Engels is het Fairytales
In het Frans trouwens ook, want daar heet het Compte de fee
In het Turks is het Masal
In het Fries spreekt men over Mearke. Jessica is immers in Friesland geboren en spreekt die taal als geen ander en dat woord is weer terug te vinden in het.
Duits, want daar heten ze Märchen
In het Bosnisch heten ze eenvoudig Bajka
En in het Portugees Contos de fadas
Nou nog in het Tigriniya.
In de Efteling kon iedereen zijn eigen gang gaan. Sommigen zochten meteen het sprookjesbos op om te kijken of de Efteling daar nog steeds zo is als ze ooit begon. Anderen gingen meteen naar de Vogelrock of zochten de Python en Joris en de Draak op.
Om één uur werd er samen geluncht. Voor iedereen een Woonstad Rotterdam tasje met daarin allerlei gezonde spullen en snoep van Albert Heijn. Ja, gesponsord.
De familie Schellevis bekeek de inhoud nauwkeurig. Bianca wist te overigens precies te vertellen waar het logo van Woonstad Rotterdam op sloeg. Zij had er uitleg over gekregen en wilde graag dat daar over de microfoon in de bus nog even aandacht aan werd besteed. Werd prompt vergeten trouwens. Sorry, Bianca. Maar de blauwe kronkelende lijn is de Nieuwe Maas en de bolletjes slaan op alle culturen die van Woonstad huren in Rotterdam Zuid en in Rotterdam Noord, want de corporatie zit door heel de stad heen.
De ganzenhoedster uit het bekende sprookje kwam langs en verhoogde de feestvreugde tijden de lunch. Mooi om te zien hoe die ganzen achter de hoedster aan waggelden op de maat van de trommel van de muzikant achter de kleine stoet.
Er volgde nog een hele middag om alle attracties te bezoeken en uiteindelijk ging bijna iedereen op de foto met Pardoes.
Een groepsfoto op de bank zat er dit keer niet in de ABN+AMRO is weg als sponsor van de Efteling en vervangen door de Rabobank, dus er is nu een grote geldkist als symbool en die kist is minder geschikt om een grote foto voor of omheen te maken.
Oké, dan maken we die in Halsterenstraat zelf. Helaas werden die foto’s daarvan minder scherp. Het was al aan het schemeren. Op weg naar huis stond de sprookjeszon al helemaal aan de horizon in het westen. 9 oktober en toch een prachtige zon. Is sprookjesachtig nietwaar?
Op weg naar huis werd ook nog aandacht besteed aan de Opzoomerkids actie om zuiniger om te gaan met energie in huis. Alle huishoudens krijgen ook een douchecoach, oftewel showercoach? Gaf aanleiding tot grote hilariteit, want er was er ééntje die dacht dat er een voetbalachtige coach met een fluitje langs kwam om aan te geven dat je te lang onder douche stond. De douchecoach is een soort van zandlopertje dat je ook bij het koken van eieren gebruikt, dus ….. niks geen meneer met een fluitje.
Sprookjes zijn leuk, maar je moet het niet te gek maken. Benieuwd waar de straat volgend jaar heen gaat.