Het Pendrecht Theater was in tweeën verdeeld. Het voltallige publiek werd na twee episodes verzocht te verhuizen om de Talk Show met ….. Jerry Springer? Nee, Pauw en Witteman? Nee, met Arno Brouwer en Cees Bavius bij te wonen.
In het ene deel van het Pendrecht Theater was het al passen en meten. Dat werd nog een beetje erger en schier onmogelijke opdracht tijdens de Radio Pendrecht Soap Talk Show.
Er volgde bijna een verkiezing van een gespreksleider als een soort van Jerry Spinger, maar zo’n soort entertainende leider bleek helemaal niet nodig. Arno Brouwer en Cees Bavius werden op een leuke manier aangesteld om het publiek en twee inleiders met elkaar in geprek te brengen.
Maar eerst moest het publiek een plaatsje krijgen op de tribune en eromheen. Arno Brouwer liet de mensen ook nog de wave doen. Het deed hem allemaal heel erg denken aan een vol Feyenoordstadion. Eenmaal gereed begon het talk show programma.
Bert den Boer werd het eerst gevraagd naar wat hij zou kunnen bijdragen. Bert deed uit de doeken dat je met hem veel kanten op kon.
Als trainer, niet van het Nederlands Elftal of van Feyenoord, maar om mensen te leren met elkaar samen te werken en als tekstschrijver ook. Als adviseur of coach, maar deze avond kwam hij vooral met een stuk tekst en een stelling. De stelling ging over VERLANGEN. Hij kwam van Ernst Bloch een Duits filosoof, die op zijn 90ste jaar zei:
´Ik ben tot de bevinding gekomen dat het verlangen de enige eerlijke eigenschap van de mens is. In alles kan een mens liegen. In alles kan iets onechts sluipen. Liefde kan voorgewend zijn, hoffelijkheid alleen een kwestie van opvoeding. Helpen kan uit egoïstische motieven gebeuren, maar het verlangen kan een mens niet manipuleren. De mens is zijn verlangen.´
Meer over Bert en zijn verhaal over verlangen is terug te vinden op:
Op het eerste gezicht leek dat allemaal een beetje zware kost, maar toen de zaal eenmaal aan het woord kwam werd het niet alleen vermakelijk, maar ook onderhoudend. “Wat is jouw verlangen?” werd de vraag en er kwamen antwoorden als vakantie van Sjoerd en ook geld vanuit de mond van een mevrouw op de eerste rij. Geld om iets te kopen om te gaan te shoppen. “Nee, dat hoeft nou ook weer niet!”, zei ze. Maar gewoon omdat hetwel makkelijk is.
Later kreeg ze opnieuw de lachers op haar, want ze woonde al wel meer dan 50 jaar in Pendrecht, maar voelde zich nog steeds Amsterdammer. Uit een peiling bleek overigens wel dat er veel publiek was dat van Pendrecht houdt en trouwens ook van Charlois.
Aan Theo Coskun werd gevraagd wat zijn functie was en wat hij in de functie, portefeuillehouder, aan de wijk, de deelgemeente bij droeg. Ook hoe je zijn ‘nieuwe’ familienaam nou eigenlijk goed uitspreekt werd duidelijk: djozjkoen.
Al snel kwam het gesprek op het wegvallen van de Middelburgt en de wens van de mensen in de wijk om een gewone ‘koffiedrinkplek’ zoals je die in het wijkgebouw had terug te krijgen. Theo is van de SP en die partij vergaderde in de Middelburgt. Inmiddels doen ze dat in het Restaurant Zuiderkroon. Dat kan volgens hem een goed alternatief zijn.
Talkshow, dus, geen wijkvergadering, maar wel allerlei dingen waarover de gemiddelde wijkbewoner zich druk kan maken. En nog vrolijk gebracht ook door het duo Arno en Cees met de overige spelers in de rol van floormanager of gewoon om het podium leuk aan te kleden.
Aan het eind van de talkshow dirigeerde de spelers het publiek weer terug naar de andere zaal in het Pendrecht Theater om de sloteditie mee te maken.