De deur van de Open Hofkerk zou dinsdag 11 februari om 20:00 uur open gaan, maar daarvoor al meldden mensen zich. Een feest van herkenning. En ondertussen werden ook de puntjes op de i gezet voor de voorstelling.
In de zaal van de Open Hofkerk waren de spelers al vroeg bezig met de laatste instructies van Cees Bavius. De doorloop noemt Cees dat.
Alles werd nog een keer doorgenomen.
De beide hoogwaardigheidsbekleders, de heren Högendörper, directeur van de woningcorporatie en Dingenmans regiomanager, maar in Pendrecht bekend als de dag- en de nachtburgemeester, Mario Bosch en Harry Kock, kwamen daarbij voor het eerst in contact met de spelersgroep.
Regisseur, Cees Bavius, had het stuk afzonderlijk met spelers en stand-ins ingestudeerd en ook de beide burgemeester een avond onder handen genomen om zich de tekst eigen te maken. Dat gebeurde in de Toneelwinkel Pendrecht. Nu moest het allemaal ook op het podium in de Open Hofkerk zijn plaats krijgen. En Cees zou Cees niet zijn als hij op het laatste toch net een ander stukje tekst of muziek erbij wilde hebben. Of juist een stuk weglaten. Dat komt ook voor.
Maar alles moet een keer gerepeteerd zijn. Niets wordt aan het toeval overgelaten.
Dus de spelers, Mario en Harry in pak en al hun onderscheidingen op, waren al druk in de weer toen de bezoekers binnen kwamen.
Raymon Rodenburg was één van de eersten. Hij liep ooit stage bij Cees Bavius en speelt nu zelf en leert ook nog steeds bij om een goed theaterman te worden. Hij noemt op zijn Faceboekpagina de Nederlandse koning zijn tweelingbroer. Kent nog veel van de spelers.
Hij genoot de avond bijzonder.
Ook kwamen er allerlei spelers Moky en Fred uit de Pendrecht Dialogen. Fred noemde zichzelf daarin een Pendrechtenees. Hij dacht als kind van de wijk dat dat zijn nationaliteit was. Moky kon zo heerlijk in dat stuk zeggen tegen Annie van der Velden: ‘Lekker hè, mevrouw die zon en helemaal gratis’.
Ook Simone van Arendonk uit de Pendrecht Dialoog Rabia en Roos was er en zag er Annemay en Ellen, waarmee ze ooit voor de European Resident University naar Birmingham geweest was.
Zo waren er een heleboel mensen, die ooit gespeeld hadden in een stuk van het Pendrecht Theater of tot het netwerk van Vitaal Pendrecht of van Bureau BAF, Cees en Pieta, hoorde. In de 8 jaar dat het Pendrecht Theater in de wijk heeft gespeeld zijn dat heel veel mensen. Gelukkig kwamen ze niet allemaal. Want dan zou zelfs de Open Hofkerk veel te klein zijn geweest.
En natuurlijk waren er veel bewoners uit de wijk en de omliggende wijken. Sommigen van hen zijn echte fans van het Pendrecht Theater geworden en willen geen stuk missen.
Eenmaal in de zaal, waar Cees Bavius met opzet stoelen tot vlak voor het podium had gezet, gaf dat alleen een mooi schouwspel.
Het stuk ‘Boterje tot de Boom’ kon beginnen en in deze opstelling konden ook de afscheidswoorden en overhandiging van cadeaus, tois zoals Cees en Pieta die iedere voorstelling aan de spelers gaven. Het werd tijd hen ook iets terug te geven.
Daarvoor moest er nog één ding gebeuren.
Voor iedere voorstelling laat Cees Bavius met een welkomstwoord en huishoudelijke mededelingen weten:
* mobieltjes uit en ook niet op de trilstand,
* tekst vergeten – niet erg – ik schreeuw gewoon keihard wat er gezegd moet worden en denk dan niet wat stom dat ze hun tekst vergeten zijn – nee denk wat goed dat ze al die andere teksten zo goed kennen
en
* natuurlijk vertelde hij het publiek hoe ongelofelijk blij hij was met deze enorme opkomst.