In memoriam: Cor Hofman

Op zondag 25 juni is Cor overleden na een lange ziekteperiode.

Het ziek zijn had Cor ‘ingepast’ in zijn leven. ‘Je hebt het maar te aanvaarden, er zit niks anders op’.

In Spangen geboren, was Cor was een echte Rotterdammer. Zijn hart lag bij Sparta. De laatste twee wedstrijden heeft hij thuis vanuit zijn bed nog kunnen zien.

Cor was behulpzaam je deed nooit tevergeefs een beroep op hem.

Het was hem nooit te veel als iemand naar het ziekenhuis moest. Kon er niemand mee? Dan bood hij aan mee te gaan.

Cor heeft 30 jaar voor de Shell gewerkt als procesoperator en na zijn pensioen is hij zich gaan inzetten voor de wijk. Zo startte hij in Pendrecht, geïnspireerd door een vriend in Spijkenisse die hetzelfde deed, de Rollatorwerkplaats. Dit deed hij samen met Joke Spijkers en Rita Niks de Lima.

Als ‘chef’ van de Rollaterwerkplaats (de enige en tevens uniek in heel Rotterdam) werd hij een begrip in Pendrecht. Het aandraaien van een losse moer aan zo’n rollator duurde 10 seconden. Het gesprek met de klant duurde echter een half uur of meer. Op een ochtend had hij maximaal 7 klanten en maakte met iedereen een praatje. Het was allesbehalve een winstgevende onderneming. En dat paste zo bij Cor. Gewoon doen zonder er iets voor terug te verwachten.

De Rollatorwerkplaats was uiteindelijk een Topvoorziening in Pendrecht gedurende vele jaren.

Zijn fantastische rollen in de toneelstukken van het Pendrecht Theater waren legendarisch, leuk en ontroerend. Als Scrooge speelde hij de hoofdrol van zijn leven. Waarom? Omdat hij allesbehalve een Scrooge was. De beste rol speel je namelijk in een persoonlijkheid die je zelf zeker niet bent.

Cor ging vaak mee naar belangrijke afspraken voor Vitaal Pendrecht en wachtte geduldig tot het afgelopen was. Naderhand vroeg hij dan ‘Was het de moeite waard’. Hij was trots op zijn bijdrage daaraan.

Cor was gek op reizen. “De wereld is groter dan alleen Rotterdam,” zei hij altijd.

Cor, je laatste reis is in gang gezet en ja, jij weet nu hoe het zit na de dood. Je keek altijd naar buiten en zei dan: “Zie je die vogels? Als het zo is dat je terugkomt in iets anders, dan zou ik graag een vogel willen zijn.”

~ Bien Hofman