20 toeschouwers en 8 spelers op donderdagavond 22 oktober. Het Pendrecht Theater zou veel te groot zijn en de ruimte is moeilijk warm te krijgen. De winkelruimte heeft immers geen centrale verwarming of iets dergelijks, dus je moet er met gaskachels en blowers aan het werk. Er waren reserveringen, maar niet genoeg om het Pendrecht gezellig vol te maken.
Cees Bavius besloot ’s morgens om de bakens te verzetten en in de Toneelwinkel te gaan spelen. Een sublieme oplossing bleek. Lekker knus in een mini theater, lekker warm en een uitstekende sfeer om de sterren van de hemel te spelen. “In Pendrecht Liselotje kun je de sterren nog zien!”, is één van de zinnen, die Bep van Krimpen uitspreekt in Assepoester, het vierde onderdeel van ‘Venster’. En sterren waren het stuk voor de 8 toneelspelers in het mini theater.
Het publiek was dol enthousiast en bedankte de spelers voor het prachtige spel.
Nog een creatieve oplossing was er voor ‘Jannetjes bomen’. Elly Pesik kon om een vervelende reden niet aanwezig zijn. Geen nood aldus Cees Bavius en nam plaats op een stoel op het mini-podium en las het verhaal voor. Hij kon vervolgens niet de gebruikelijke muziek erbij laten horen. Dus het publiek mistte Louis Armstrong en de Internationale in de Franse versie van De Internationale. Het publiek zong na het applaus voor Cees voordracht toch een paar zinnen uit de Nederlandse versie van dit strijderslied.
Joke Huissen speelde een subliem Hiphop oma, die via Skype op haar computer met haar kleinkinderen in Barcelona praat en van plan is om op de brommer naar het feestje van haar zoon te komen. Ze vindt haar kleinkinderen maar watjes. En zal hen wel even drummen leren als ze langs komen. Vioolles? Wat is dat voor onzin?
Anne Assmann liet op een schrijnende manier via ‘Het sneeuwt’ zien in wat voor sociaal isolement je in Pendrecht terecht kunt komen. Ze praat tegen een teddybeer en heeft nog koekjes van vorig jaar in de trommel.
Annie v.d. Velden en Bep van Krimpen speelden Assepoester over twee zussen uit Pendrecht. De één heeft pas een vriend gekregen en ze wacht op hem. Hij komt haar halen om de Seniorenrevue in De Larenkamp te gaan bekijken. Haar zus valt van haar stoel en waarschuwt haar tegen die Turk. Het blijkt een Spanjaard te zijn, die helemaal verliefd is op Bep en Bep omgekeerd op hem.
Anke Huys kwam met onvervalste Pendrechtse kritiek op de aanleg van Plein 1953 en de bewoners in de wijk. In ‘Verbinding verbroken’ praat ze via de telefoon met een onbereikbare dochter. Die heeft allang de hoorn op de haak gegooid. Kent die verhalen misschien al veel te goed en is met heel iets anders bezig.
Thea Abma en Nel van Dijk sloten af met Arendsogen. Twee vriendinnen, die ongezouten commentaar geven op de jeugd van nu en op die van toen. En ze ontdekken dat er eigenlijk niet eens zo veel verschil is en hoe hard men vroeger op zaken als tienerzwangerschap kon reageren.
Prachtige teksten, die gebaseerd zijn op interviews met bewoner uit de wijk en geschreven zijn door Pieta Bot.
Cees Bavius regisseerde en studeerde die mooie teksten met de spelers in en zal in de maand november al het werk en alle spelers van het Pendrecht Theater op de planken brengen op allerlei locaties in de wijk.
En daverend applaus van het 20 koppige publiek, dat na afloop nog eens bewonderend sprak met alle spelers, geen enkele uitgezonderd.
Dat mag je eigenlijk niet missen.