Trots poseren Rumen en Dominik voor de paastafel in het portiek van hun school. Rumen, rechts, komt uit Bulgarije en Dominik, links van de tafel, is nog niet zo lang in Nederland. Ze helpen de fotograaf met het spellen van hun namen.
Rumen?
Schrijf je dat Rouman?
‘Nee, in Boelgarije doen ze dat zo R U M E N’, is de reactie van Rumen.
‘Oké, en Dominik is dat met een c aan het eind?’
Want, dacht de fotograaf, het zou Dominique kunnen zijn, maar ook Dominic. Je weet dat tegenwoordig niet meer met al die namen.
‘Weer mis!’, reageert directeur Ollefers, ‘dat is met een k en hij is nog maar een half jaar in Nederland!’
Dominik blijkt uit Polen te komen.
‘Djin Kuje!’, zegt de fotograaf en Dominik moet lachen en zegt meteen, ‘Prosze’. Zijn Pools werkt dus ook nog goed en hij is beleefd. Want op het ‘dankjewel’, reageert ie meteen met ‘geen dank’.
Die twee gaan het nog ver schoppen in Nederland.
En het helpt natuurlijk flink als je directeur je complimenteert met het versierwerk, dat je net achter de rug hebt.