Rita Niks de Lima kreeg de microfoon om te zingen voor Marja de Bruyn. Zij zong dit keer geen fado, maar gezien de tijd van het jaar daarbij passende liederen. Ze begon met Feliz Navidad en sloot af met Noite Feliz, het Stille Nacht in het Portugees, de taal van haar vaderland, Brazilië. Armando Monsanto begeleidde haar op gitaar.
En toen werd het tijd om van Marja de Bruyn te horen wat zij tegen de helden van Pendrecht te zeggen had.
Dat was niet misselijk. Zij prees het lef van mensen uit Pendrecht die niet in kritiek bleven steken, maar wilden laten zien wat ze konden. Rita Niks was daar een mooi voorbeeld van. En misschien doelde ze ook op Naima, die de toga gemaakt had.
Ze prees de bewoners dat ze een half jaar lang de pers niet te woord stonden, omdat ze het zat waren wat er allemaal over hun wijk gezegd werd. Ze raadde de mensen aan dat lef vol te blijven houden.
Ze haalde een paar zaken uit de wijk aan die haar zeker bij zouden blijven. En liet merken dat Dennis Lausberg gelijk had, afscheid bestaat niet.