Mario Bosch ontdekte een lantaarnpalenkerkhof in de Sliedrechtstraat. Dat was niet hun laatste rustplaats. Een straatnaambord van de Sliedrechtstraat zou met de palen zomaar de shredder in gegaan zijn. Net op tijd werd het bord gered met nog eentje, die op het depot rondslingerde.
Aan de lantaarnpalen uit een artikel van gisteren zat een straatnaambord vastgeketend. Niet met een simpele tie wraps. Nee daar komt een stuk ijzerband met klem bij te pas. En dat band knip je niet zomaar door. Daar heb je serieus gereedschap voor nodig.
Zondagmiddag mislukte een poging om het straatnaambord van de Sliedrechtstraat van de paal los te maken. Vanmorgen dreigde een tweede poging de mist in te gaan. Rieks Westrik ging met een nijptang en vijl op pad en trof een vrachtwagen met grijper van Kraaijeveld naast de palen. De grijper was net uitgedraaid om de 5 palen in één machtige greep de vrachwagen in te hijsen. Hij vroeg de chauffeur of hij het bord er even af mocht halen. Dat was het geval, maar na een paar pogingen riep de chauffeur: “Houd je er wel rekening mee dat ik 100 per uuir kost!” Het duurde hem kennelijk allemaal te lang.
“Waar gaan ze heen?”, vroeg Rieks, “naar de Middelharnisstraat?” De chauffeur knikte bevestigend.
“Dan doe ik het daar wel!”, bedacht de borden verzamelaar. In het Pendrecht Museum ontbreekt immers nog een straatnaambord van de Sliedrechtstraat. En er is al een nostalgisch lied gemaakt over deze ontzettend lange straat, dus een bord ervan zal vast niet misstaan in een museum over de wijk.
De vrachtwagen bleek echter niet naar het depot achterin de Middelharnisstraat te gaan, maar een stuk verderop in het verlengde van de Abbenbroekweg. De chauffeur dacht misschien: “zo kom ik mooi van die gast af. Wie weet hoelang dat allemaal gaat dueren!”
Op de fiets ben toch behoorlijk mobiel, dus toen Rieks de Kraaijveld wagen niet zag komen, reed ie naar het andere depot en jawel daar waren de palen al op een soort tussen-rustplaats neergelegd. Het eraf slopen van stratnaambord bleek daar een stuk sneller te gaan. En …. tot de grote verrassing van Rieks lag er nog eenzelfde bord op het terrein.
Bij elkaar een nog mooiere vangst.