Nou zal de Rollatorwerkplaats/Toneelwinkel/Pendrecht Museum etalage niet de etaleursprijs in de wacht slepen, maar hem stijf dichtplakken met een verhuurdersplakkaat?
Is dat nou echt handig?
Vakkundig plakte de niets vermoedende medewerker van het reclamebureau het raam van Plein 1953 nummer 59.
Joke Spijkers zag hem bezig en ging hem bijna te lijf.
De ruimte was lange tijd ‘om niet’ in gebruik bij het Pendrecht Theater als Toneelwinkel of zoals regisseur Cees Bavius de winkel soms liefkozend aankondigde: De Foyer.
Onlangs moest hij plaats maken voor het Pendrecht Museum – De Rollatorwerkplaats van nummer 57. Die winkelruimte was verhuurd aan een tandarts. En staat overigens nog steeds leeg. Het bemachtigen van alle vergunningen en dergelijke blijkt iedere keer langere tijd te kosten dan voorzien.
De verbouwereerde man legde zijn werk neer en ging zijn chef bellen. Die bleef bij zijn opdracht en zei hem toch door te gaan met het beplakken van de Toneelwinkel.
Of het allemaal handig is? Welke potentiële huurder komt er langs de etalage? Wie gaat er een zwangerschapsgymnastiek bedrijf in beginnen?
Donald Spanjer van Woonstad Rotterdam wordt vast gebeld door de gebruikers van de ruimte. Zijn ze nou helemaal!?