Samen met zijn vrouw doet hij vrijwilligerswerk in Sonneburgh. In de hal van het ouderencomplex aan de Groene Kruisweg hangt een prikbord met een hele reeks aan vacatures voor vrijwilligers. Er is dus veel behoefte aan helpende handjes. En er zit een rijke Pendrecht historie in het ouderencentrum. Wat te denken van mevrouw Kootstra, zij kijkt trots in de camera op het fotootje rechtsboven. Die trots heeft te maken met de 51 jaar, die ze in haar wijk Pendrecht gewoond heeft. Haar naam komt net als die van de koster van de Open Hofkerk uit Friesland. Maar familie zijn ze niet. Dat is in de loop der jaren al helemaal uitgezocht.
Jaap heeft een eenvoudig koffertje met balletjes. Geen modern apparaat met allerlei toeters en bellen. De prijzen zijn leuk, maar niet overdadig. De mensen maken zelf de activiteit. Hij waarschuwt zijn publiek dat er nu met de camera erbij niet gesjoemeld kan worden. Of dat ooit wel eens voor zou komen bij deze rechtschapen mensen. Iedere donderdagavond om de veertien dagen trekt hij met prijzen en attributen naar Sonneburgh. De mensen rekenen op hem en op een genoegelijke avond. En reken maar dat het daar van komt. Er zit humor in hem en in de mensen, die onder zijn gehoor zijn. Neem nou Henk van Oostende. Die woont sinds een paar maanden ook aan de Groene Kruisweg. De rollen zijn nu omgedraaid: “Ik heb al zoveel onder zijn gehoor gezeten”, zegt Jaap Lam, “nu moet ie naar mij luisteren”. En daar komt het bij bingo op aan: goed luisteren.