De foto komt uit één van zijn powerpointpresentaties en hieronder volgt de ergernis van Andries Haak, het overkwam hem woensdagmiddag:
“Op woensdagmiddag liep ik op Plein 1953. Er waren een paar donkerkleurige kinderen tegen de roestvrijstalen omhulsel waar de elektrische apparatuur van de Dolfijn in geplaatst is, aan het schoppen, ik vroeg hen te stoppen met als antwoord dat het toch niet kapot hoeft.
De kinderen stopten meteen, maar de ouderen stimuleerde de kinderen om door te gaan, omdat het ijzer was en het toch niet kapot ging, zo kreeg ik als antwoord.
Wijzer geworden in de loop van de jaren ben ik maar door gelopen in mijn Pendrecht waar ik nu 55 jaar woon. Natuurlijk is het ook hun Pendrecht maar de mentaliteit is gelijk het cultuur verschil en dat wordt steeds groter. Ik vind het niet gek dat mensen steeds meer racistisch worden en Pendrecht de rug toekeren, als ik de kans zou krijgen ga ik ook want er wordt gewoon een beschermende hand boven hun hoofd gehouden.”
Tot zover Andries. In de linker onderhoek van de foto is het roestvrijstalen apparaat, waarover hij het heeft te zien. Andries zegt dat als ie de kans krijgt dat ie de wijk uit wil. En hij heeft over een beschermende hand. Of dat allemaal zo is?
Vitaal Pendrecht blijft op de mooie powerpointpresentaties van hem rekenen en hoopt stiekem dat ie als ie eenmaal de kans krijgt zich toch tijdig bedenkt. Want hij zou eens als spijtoptant ergens anders in Rotterdam of wie weet in Canada tot de ontdekking kunnen komen dat daar ook soortgelijke dingen voorkomen. Hij zou zijn zwaan missen, toch?
En dat ie die walvis voor een dolfijn aanziet! Het zij hem vergeven.