Joke Spijkers bediende zoals gebruikelijk de bingo-molen. Of beter gezegd toverde op ingenieuze manier de cijfertjes te voorschijn. Balletjes en molen helemaal vervangen door een uitlees venstertje en lampjes gaven aan welk nummertje doorgekrast moest worden op het papiertje.
’39’, riep Joke door de microfoon.
‘Bingo!’klonk het vanachter één van de tafels.
En ja hoor. Mevrouw De Goedere van Korpersteijn heeft weer bingo.
Het zijn altijd dezelfde.
Ze moest er zelf om lachen.
Helemaal achterin de ontmoetingsruimte zat Emre. Zijn moeder keek toe.
Helpen hoefde zij hem niet, want hij kent het spel als geen ander. Hij won bij een activiteit boven in het gebouw al een keer een koffertje. Maar deze prijzen zijn leuk voor zijn moeder. Dus hij liep hij maar eens extra naar Joke om te kijken of ze het wel goed gedaan had.
Ook hij kon geen fouten ontdekken, dus maar weer verder.
Of hij een prijs meenam aan het eind?
In de keuken was het trouwens ook een drukte van jewelste. geroer in de pannen. Spaghetti. Bolognese? ‘Nee, dat weet ik nog niet!’, reageerde Lea.
Hing waarschijnlijk af van de boodschappen die Erol gedaan had.
Lachend komt ie binnen.
Ook hij eet weer eens lekker mee. En voor de pirijs hoef je het allemaal niet te laten,
want die maar € 3,50.
Geen wonder dat ze het jammer vinden dat de Middelburgt dicht gaat.
Die gaan vast nog wel een keer bingo spelen.