Het concert werd ingeleid door de pastor van de Open Hofkerk, Johan Bos, die teruggreep op Holland’s Got Talent! van de avond ervoor. León Lissitza had daar de halve finale met verve gewonnen. Hij woont op een steenworp afstand van de kerk. De kerk en organisatie van de Zondagmiddagmuziek in de Open Hofkerk is ontzettend trots hem deze middag in de kerk te hebben.
Voor de pauze speelde Willem Blonk, onder andere organist van de Open Hofkerk Ommoord, Spaanse composities op het Vierdagorgel. Hij werd geholpen bij het omslaan van de muziekbladen door een assistente, die precies weet waar de organist is in het muziekstuk. Spaanse muziek klinkt prachtig uit het orgel, want die vooruitstekende trompetten uit het instrument zijn gebaseerd op een Spaanse traditie. Nederlandse orgels hebben alleen staande orgelpijpen.
Beter begin kon het zondagmiddagconcert niet hebben.
Daarna kwam de 81 jarige wijkbewoner León Lissitza op het podium. Begeleid door Willem Blonk achter de piano zong hij achtereenvolgens Amapola, Aquelles ojos verdes en Granada, met als tussenstuk een tango op piano, en vervolgens Romanza Russa, Solamente una vez en For Me, Formidable! Pianist en zanger kregen een daverend applaus
De kerk zat tjokvol en iedereen wilde wel even met de Pendrechtse tenor praten of op de foto. Iets wat Lissitza zich graag laat welgevallen. Hij mag dan wel 81 jaar oud zijn. Charmeren verstaat hij als geen ander.
Na de pauze was het de beurt aan Frank den Herder, een gelauwerd pianist, die Pieces Espagnoles van Manuel de Falla speelde. Op zich al een hoogtepunt in het concert. Als het zondagmiddagconcert daar gestopt was, was het ook al succesvol geweest.
Maar het hoofdgerecht kwam nog:
de Misa Criolla, Creoolse mis van Ariel Ramírez.
Volgens wikipedia is De Misa Criolla (uitspraak Miesa Criozja), het bekendste werk van de Argentijnse componist Ariel Ramírez , werd gecomponeerd in 1964. Sinds kort was Latijn niet meer de enige toegestane taal in de kerk en Ariel Ramírez greep deze gelegenheid aan om één van de meest baanbrekende missen ooit te schrijven. In de Misa Criolla zit niet alleen volkstaal, maar ook volksmuziek. Het is een mis met Argentijnse ritmes en instrumenten uit het Andesgebergte, zoals de charango (kleine gitaar), de quena (rechte Indiaanse fluit) en de bombo (Argentijnse trom).
De Misa Criolla is een echte Creoolse mis: inheems, maar niet geheel autochtoon. De naam ‘Criolla’ staat voor de vele culturele invloeden in Argentinië. De Argentijnse ‘Criollos’ zijn een mengeling van vele volkeren, zoals Europeanen, Afrikanen en oorspronkelijke bewoners, een soort “tweede (en meer) generatie immigranten”. Dit in tegenstelling tot de nieuwe immigranten, de gringos. Die mengeling van volkeren is te horen in de gevarieerde muziek van het land, die ook terugkomt in de Misa Criolla.
Michael de Miranda van het trio, dat samen met Frank den Herder op piano de zang van de Open Hof Cantorij en de solozanger Lissitza begeleidde, bracht het publiek in de juiste mood met een slagwerk en liet de 150 aanwezigen meezingen.
Daarna ontrolde zich de Creoolse mis zich in de protestantse kerk.
Willem Blonk, de dirigent, had zijn handen vol gehad aan de voorbereiding en de repetities. Hij kreeg het opnieuw zwaar voor zijn kiezen. Maar het resultaat was dan ook schitterend.
Het Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus en Agnus Dei werden achtereenvolgens op prachtige manier voor het voetlicht gebracht. De droom van León Lissitza de solo partij te mogen zingen in de Misa Criolla ging in vervulling. Hij droomde in zijn jeugd in Barcelona er al van om eens als Jose Carreras dit stuk te mogen uitvoeren.
Dat het pas op zijn 81ste lukte mag geen naam hebben. Hij was de avond ervoor al helemaal gelukkig en dat herhaalde zich die middag in de Open Hofkerk van Pendrecht.
Gemist?
en
Fragmenten uit het Kyrie en het Gloria.
De voorzitter van de Kerkenraad van de wijkgemeente Slinge, kwam lovende woorden tekort, bij het bedanken van de uitvoerenden en het publiek.
Dat publiek stak haar enthousiasme over het stuk niet onder stoelen of banken. Willem Blonk moest na het Kyrie de mensen temperen. Applaudisseren tijdens de uitvoering is immers niet gepast.