Internationale Vrouwendag is de actiedag van de vrouwenbeweging, jaarlijks op 8 maart.
Internationale Vrouwendag werd voor het eerst uitgeroepen door Clara Zetkin op de internationale vrouwenconferentie in Kopenhagen in 1910, waaraan 100 mannen en vrouwen deelnamen uit 17 landen. Hoewel de aanleiding de massale staking was op 8 maart 1908 in de Verenigde Staten van vrouwen in de textiel- en kledingindustrie voor een achturige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht, stond de strijd voor algemeen kiesrecht aanvankelijk centraal. De jaren daarop werden in een groeiend aantal landen op 8 maart demonstraties en vergaderingen gehouden. De Eerste Wereldoorlog maakte een einde aan dit gebruik.
Met de opleving van de feministische beweging in de jaren zestig kwam de belangstelling voor een internationale vrouwendag weer terug en sinds de jaren zeventig wordt er in veel landen aandacht aan besteed. In veel socialistische landen is op 8 maart een officiële feestdag en in 1978 werd de dag door de Verenigde Naties als feestdag erkend.
Vanaf 1978 wordt in Nederland door veel vrouwengroepen gezamenlijk 8 maart gevierd. De bedoeling van de dag is opnieuw de gemeenschappelijke strijdpunten van de vrouwenbeweging naar voren te brengen.
Bridget Nalwoga liep al langer met het idee rond om in Pendrecht Internationale Vrouwendag te vieren. Toen zij Lea Felter van De Middelburgt tegenkwam was de organisatie snel rond.
Beide dames roepen alle vrouwen uit de wijk op om maandag 8 maart naar De Middelburgt te komen en deze belangrijke dag van de vrouwenemancipatie met elkaar te vieren.
Verhalen uit allerlei landen, films en er zijn vast ook hapjes.
Om 13:00 uur wordt er begonnen in de Westerscheldezaal en om 16:30 uur sluiten Lea en Bridget de activiteit af.