Arjan steekt een wilgentak in zijn mond. In wilgenhout zit hetzelfde spul als in aspirine is zijn verhaal. Heb jer gens pijn dan hoef je alleen maar op zo’n takje te kouwen en het werkt hetzelfde als een aspirientje.
De kinderen om hem heen kijken hem ongelovig toe. Het is wel waar. Maar Arjan voegt er snel aan toe: “Doe het maar niet, want we willen dat deze takken wortels krijgen en mooi uitgroeien op deze plek, dus laat alles maar netjes staan. Het is nu van jullie!”
Vervolgens deelde hij scheppen uit om grond aan te brengen rondom de takken.